Aşkın Kaleleri

Aşkın Kaleleri / Ahmet Doğru

-

inanmak gözün değil gönlün gereği
gözünü açmakla küçülen
kapamakla uzay kadar büyüyen ben
dolanırım ismini
esirgemediğin sevgine
sağanak olur sevinç
ezberlenir ağlamak
birbirine sarılır gözyaşları
örselenmez titreyen ellerim
nasırlaşmaz dudaklarım
kaç bin kere açarım usulca
ürkerek sözlerin inceliğinden
korkarak göğün âhenginden
yüreğime eğilirim fısıltılarla
beni var kılan sebep ne
nedir gözümün duyduğu
gönlümün gördüğü
kalbime yürüyen sade
kan mı bakışlarımdan
hayatın çıplaklığını örttüğüm an
aşk bildirir bana
bakışımı sarmalar her sabah
her seher büyür içimdeki aşk
zamanı çoğaltarak yaşamak için
şekillerden arıt beni
aşkı resimlendirsin hayat
savaş olsun kendime açtığım
insanlığım sınansın varlı vakitsiz
başarı çalışmamla kabil olmasın
bazen zafer olsun yenilgim
bazen bıraksın savaşı aklım
gönlüm devralsın
yakışanı görerek yakarmak gerek
yakarıştır çünkü insanlık
alnımın açıklığına gölge vurmasın
usulca çıkarayım hayatı ellerimden
yaşamak kahrını çekmek olsun dünyanın
gönlüm mevsimleri kaldıramayan iklim
ihtiyar dünyayla değişmiyor günlerim
lügatimin en kutsal kelimeleriyle
el açtım yalvarıyorum:
sürekli değişeyim değişeyim sürekli
yabancısı olayım önceki günlerin
ve yakın olayım sonrakilere
kesilirken eklensin nefesim
kesilmeyene